H χρήση σκληρών εκφράσεων από δημοσιογράφους κατά γιατρών που επιτελούν πλημμελώς τα καθήκοντά τους είναι επιτρεπτή, προκειμένου να διασφαλισθεί το αγαθό της υγείας των πολιτών, όπως απεφάνθη ομόφωνα το Εφετείο Αιγαίου.
Το Εφετείο, με πρόσφατη απόφασή του, που αφορούσε σε εκδίκαση αγωγής γιατρού, διευθυντή της Παθολογικής Κλινικής του νοσοκομείου Χίου, κατά δημοσιογράφου, ο οποίος σε δημοσίευμα τοπικής εφημερίδας τον χαρακτήρισε γιατρό - φάντασμα, απέρριψε την πρωτόδικη απόφαση, που υποχρέωνε τον δημοσιογράφο να καταβάλει στον γιατρό 50.000 ευρώ ως αποζημίωση για συκοφαντική δυσφήμηση. Αναλυτικά, η υπόθεση αφορά στη δικαίωση του δημοσιογράφου Κώστα Μαρδά, ο οποίος σε επιστολή του προς την τοπική εφημερίδα «Αλήθεια» στις 18 Αυγούστου του 2007 κατήγγειλε ότι ο διευθυντής της Παθολογικής, Γεώργιος Καρπουζλής, ουσιαστικά δεν ασκεί τα διευθυντικά του καθήκοντα, επικαλούμενος την ένορκη βεβαίωση του διοικητή του νοσοκομείου, Γιάννη Ξενάκη, ότι ο εν λόγω γιατρός «δεν συμμετέχει στην καθιερωμένη πρωινή επίσκεψη στους θαλάμους, δεν εξετάζει ασθενείς, δεν κατεβαίνει στα εξωτερικά ιατρεία και δεν έχει φυσική παρουσία στις εφημερίες». Το Εφετείο, τρία χρόνια μετά την πρωτόδικη απόφαση, επιδίκασε στον γιατρό να πληρώσει τα δικαστικά έξοδα στον δημοσιογράφο. Ο γιατρός κατέβαλε πρόσφατα το σχετικό ποσό, χωρίς να κάνει χρήση του δικαιώματος αναίρεσης στον Άρειο Πάγο. Πλέον, η υπ' αριθμόν 26/2010 απόφαση του Εφετείου Αιγαίου (Μεταβατική έδρα Χίου) αποτελεί νομολογία, η οποία αφορά σε χιλιάδες δημοσιογράφους, αλλά και απλούς πολίτες, που αντιμετωπίζουν αγωγές.
Το δικαστήριο, εφαρμόζοντας πρωτοποριακή νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, δέχθηκε ότι: «Οποιοσδήποτε πολίτης και πολύ περισσότερο ο επιφορτισμένος με την ενημέρωση του κοινού δημοσιογράφος δικαιούται να προβεί σε κριτική για τις πράξεις και τις παραλείψεις των προσώπων που ασκούν δημόσια καθήκοντα και δη αυτών που σχετίζονται με την υγεία των πολιτών». Επιπλέον, έγινε αποδεκτό ότι η φράση «έτσι κι αλλιώς, ο γιατρός μονίμως σε άδεια είναι» και ο χαρακτηρισμός «γιατρός - φάντασμα» δεν συνιστούν συκοφαντική δυσφήμηση, ούτε καν εξύβριση, καθώς συνιστούν «κριτική ως προς την άσκηση των καθηκόντων του γιατρού», επισημαίνοντας ότι «οι χαρακτηρισμοί κατά την άσκηση του νομίμου δικαιώματος ενημέρωσης της κοινής γνώμης και η κριτική ενδεχομένως να ενέχει στοιχεία δικαιολογημένης οξύτητας, εν όψει του ευαίσθητου τομέα της υγείας, που ανατέθηκε από την Πολιτεία στον ενάγοντα ιατρό να υπηρετήσει με την τακτική παρουσία του σε διευθυντική θέση».
