Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011

"Χωρίς βάρκα και ελπίδα ....η σύγχρονη οδύσσεια"!


Γράφει ο Χάρης Στούκας
Σύμφωνα με αποτελέσματα έρευνας, σχεδόν το 20% των Ελλήνων είναι ή θα γίνουν φτωχοί. Από την εν λόγω έρευνα της Στατιστικής αρχής που έγινε το 2008, πέρασαν σχεδόν τρία χρόνια και έτσι δεν μπορεί να συνυπολογιστεί το ποσοστό εκείνο των πολιτών που είναι πλέον φτωχοί μετά την οικονομική κρίση και τα μέτρα που ελήφθησαν το 2010.
Να σημειωθεί ότι στην έρευνα δεν συμπεριλήφθηκαν ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες, κατά τεκμήριο, φτωχές, όπως άστεγοι, διαβιούντες σε ιδρύματα, κλπ. Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί πόσο θα μεγάλωναν σε εκείνη την περίπτωση τα ποσοστά της φτώχειας. Διανύουμε ίσως τον πιο δύσκολο χειμώνα. Σε μια χώρα, που όπως όλα δείχνουν, έχει απολέσει προ πολλού τον κάθε λογής πλούτο της,…οι ελληνικές πολιτικές εφημερίδες, αυτιστικές πάντα, στο πιο βαθύ τούνελ της κρίσης, εισάγουν στην ύλη τους κοσμικά ένθετα. Χρώματα πολύχρωμα, γυαλιστερές φωτογραφίες. Δες το 16χρονο ζάπλουτο ξέκωλο πώς διασκεδάζει στα μπουζούκια. Ζηλεύεις; Δες το νεαρό πάμπλουτο κληρονόμο αγκαλιά με τη θεά, την προκλητική miss τουρισμός. Θα κάνουν προγαμιαίο συμβόλαιο; Η Ελένη ρίχνει με νάζι το τιραντάκι να φανεί η ρόγα, πέφτει η τηλεθέαση. Τραγούδησε ο Ρέμος, εσύ δεν ήσουν εκεί; Εσένα ο μπαμπάς σου δεν έκανε λαθρεμπόριο πετρελαίου; Η μαμά σου δεν ήταν συμβολαιογράφος στα μεγάλα ντιλ ακίνητης περιουσίας;
Δεν ξέρεις ούτε ένα γενικό γραμματέα υπουργείου, έναν ταμία κόμματος έστω; Τι άτυχος που ήσουν. Όλα διορθώνονται όμως, άρχισε τώρα, κάνε κοιλιακούς, κάνε προσθετικές στήθους, κάνε κάτι. Αν δεν είσαι αγοραστής, γίνε τουλάχιστον εμπόρευμα. Η Ελλάδα, αδιόριστη πτυχιούχος, κλείνει τα μάτια, πέφτει στο κρεβάτι για μια μονιμοποίηση στο δημόσιο, υπέρβαρη πηδάει από το μπαλκόνι. Γυρνάει το ρολόι μια ώρα πίσω μεσάνυχτα Κυριακής, ετοιμάζεται για τον πιο βαρύ χειμώνα. Μπερδεμένη, πεινασμένη, εν πλήρει συγχύσει, δηλώνει αθώα.
Αυτή σίγουρα δεν είναι η Ελλάδα της γνώσης, της επιστήμης και της έρευνας. Η Ελλάδα της τέχνης, του πολιτισμού και του πνεύματος. Η Ελλάδα του αθλητισμού, της ευγενούς αμίλλης και του θαυμασμού του καλού καγαθού. Η Ελλάδα της εργασίας, της προκοπής και της εξέλιξης. Η Ελλάδα του μέτρου, της μετριοφροσύνης και της σύνεσης.
Αυτή σίγουρα, είναι μια σύγχρονη οδύσσεια χωρίς βάρκα και ελπίδα...