Ένα ανυπάκουο λαό δηλαδή, που όταν το θελήσει τα βάζει με όλους, και τα καταφέρνει μια χαρά. Για παράδειγμα, η πανίσχυρη τότε Γαλλία έπεσε σε 2-3 ημέρες, αλλά εμείς κρατήσαμε πολύ παραπάνω, απέναντι στο τρίτο ράιχ, και αφού... είχαμε ήδη στείλει τους Ιταλούς από κει που ήρθαν. Άσχετα αν στο τέλος καταντήσαμε να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας.
Έχουμε και άλλα παράξενα, ανήκουμε μετά μανίας στη Δύση, στο ΝΑΤΟ κλπ αλλά είμαστε ο κατ εξοχήν αντιαμερικανικός λαός.
Είμαστε ευλαβείς Χριστιανοί Ορθόδοξοι , αλλά συμπαραστεκόμαστε μονίμως στον αγώνα του κάθε πικραμένου Μουσουλμάνου ταλιμπάν και μουτζαχεντίν.
Δεν έχουμε μία, αλλά έχουμε χιλιάδες Καγιέν.
Δεν παράγουμε τίποτα, αλλά ξενυχτάμε διασκεδάζοντας.
Βρίζουμε το κράτος που πάντα απουσιάζει, αλλά δεν θέλουμε να πληρώνουμε φόρους.
Βαυκαλιζόμαστε να πιστεύουμε ότι είμαστε το λίκνο του πολιτισμού, αλλά πετάμε τα σκουπίδια μας στο δρόμο, και λικνιζόμαστε ακούγοντας σκυλάδικα.
Δηλώνουμε Ευρωπαίοι, αλλά χορεύουμε τσιφτετέλια.
Μισούμε την εγκληματικότητα, αλλά αντιπαθούμε πιο πολύ την αστυνομία.
Μας ενοχλεί η λαθρομετανάστευση, αλλά όλοι έχουμε κι από μια αδήλωτη Ρωσίδα, ή έναν «αόρατο» στο ΙΚΑ Πακιστανό για τις δύσκολες και βρώμικες δουλειές.
Και άλλα πολλά.
Όλα αυτά όμως, είναι μυστήρια για τον μέσο Δυτικό. Και υπάρχουν πάμπολλα παρόμοια παράδοξα εθνικά, πολιτισμικά, και φυλετικά στοιχεία, που μας καθιστούν ένα πολύτιμο… πειραματόζωο.
Αφού λοιπόν, συγκεντρώνουμε ως κράτος και ως λαός όλα αυτά τα αλληλοσυγκρουόμενα αντιφατικά στοιχεία, αφού ανήκουμε συγχρόνως και στον πρώτο, αλλά και στον τρίτο κόσμο, επόμενο είναι , αν υπάρχουν αυτά τα αόρατα χέρια που κινούν τα νήματα των εξελίξεων, στα πλαίσια της νέας παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, να μας επιλέξουν ως ιδανικό πεδίο δοκιμών των μεθοδεύσεων τους.
Στη σύγχρονη οικονομία, όπως έχει διαμορφωθεί, μια μικρή ομάδα πανίσχυρων τραπεζιτών, με όλες τις διακλαδώσεις των φορέων και των ανθρώπων που ελέγχει στα χρηματιστήρια, στους οίκους αξιολόγησης, στα ΔΣ των πολυεθνικών, και στις διάφορες κυβερνήσεις, θα μπορούσε κάλλιστα να παίξει σκληρό παιχνίδι εις βάρος μας. Να μας γονατίσει οικονομικά. Όπως δηλαδή αυτό που πάθαμε τα τελευταία δυο χρόνια. Που τα χαστούκια πέφτουν ανελλιπώς. Και που ακόμη και σήμερα, με όλα αυτά τα επαχθή που μας έχουν επιβληθεί, άκουσα ότι θα μας υποβιβάσουν κι άλλο τη πιστοληπτική μας αξιολόγηση. Μα καλά, Junk (σκουπίδια) δεν είχαμε χαρακτηριστεί (ή έστω τα ομόλογά μας). Υπάρχει και χειρότερο; Τι μαθαίνει κανείς….
Αναρωτιέμαι δηλαδή, μήπως αυτά τα κέντρα αποφάσισαν να δοκιμάσουν επάνω μας τη νέα σκληρή πραγματικότητα, που επιφυλάσσουν για ολόκληρο το πλανήτη. Τη Βουλγαροποίησή μας. Με όργανό τους το ΔΝΤ και το τραπεζικό σύστημα. Τη λιτότητα, την ανεργία, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, την ακρίβεια, και όλα αυτά που συνοδεύουν το σκοτεινό μέλλον της νέας παγκόσμιας τάξης, που κάποιοι παντοδύναμοι ονειρεύονται διακαώς εδώ και καιρό. Την υποδούλωση των λαών. Και όχι με τανκς και βόμβες, αυτά είναι πασέ, αλλά με τα αόρατα δεσμά του χρέους, και της οικονομικής εξάρτησης. Σε συνοδεία πάντα με τον απόλυτο έλεγχο της έκφρασης, την καταστολή της διαφωνίας, την αστυνόμευση, και τη σφαλιάρα.
Μελετώντας δηλαδή το πώς θα αντιδράσει αυτός ο περίεργος λαός, των μεσανατολικής νοοτροπίας Ευρωπαίων, κάποιοι βγάζουν τα πολύτιμα συμπεράσματα που χρειάζονται (κάνουν δηλαδή calibration), προκειμένου να τα εφαρμόσουν αργότερα, εν ευθέτω χρόνω, σε άλλους πολύ πιο συμβατικούς (και σοβαρούς), αλλά και πιο πειθαρχημένους λαούς.
Αν εμείς δεχτούμε τα χαστούκια μας, και δεν βγάλουμε κιχ, φανταστείτε τι έχει να γίνει στην… Αυστρία. Τίποτα. Νεκρική σιγή. Αν εμείς αντιδράσουμε κάπως, ε τότε, η επόμενη φάση θα είναι ίσως πιο εξευγενισμένη. Πιο καλά μεθοδευμένη. Πιο μελετημένη τέλος πάντων. Και άρα πιο αποτελεσματική.
Και σαν συμπλήρωμα των Ελλήνων, οι αόρατοι μπόσηδες πάνε και στην ακριβώς, και εκ διαμέτρου αντίθετη γεωγραφικά πλευρά της ΕΕ (τη βορειοδυτική), εκεί όπου κατοικεί ένας εξίσου περίεργος και ανυπότακτος λαός, οι Ιρλανδοί. Που αν εξαιρέσουμε το ποτό, και το κλίμα, έχουμε πολλά κοινά στοιχεία.
Και έτσι το πείραμα εμπλουτίζεται από δυο διαφορετικά, πλην όμως παρόμοια υποκείμενα, και τις αντιδράσεις τους. Τι το καλύτερο για τους «ψυχολόγους» της παγκοσμιοποίησης;
Μπορούμε να βάλουμε στην παραπάνω εξίσωση, και σαν αστάθμητο παράγοντα, τη περίπτωση της Ισλανδίας. Ένα «αλλόκοτο» κράτος, με πολύ μικρό πληθυσμό, και σχετικά απομονωμένο από τα υπόλοιπα θύματα. Κάτι σαν ζέσταμα δηλαδή, μια προθέρμανση λίγο πριν ξεκινήσει το κανονικό πείραμα.
Λογικά δεν ακούγονται όλα αυτά;
Και εμείς τι κάνουμε;Είμαστε σαν κάτι νούμερα, που επειδή τον παίζουν μπροστά στην οθόνη του pc, καλωδιωμένοι και …ερεθισμένοι, δεν παραδέχονται ότι είναι μαλάκες, αλλά περηφανεύονται πως κάνουν cyber sex!!!! Έτσι ακριβώς. Ζούμε ακόμη στο όνειρο!
Ζούμε στη σπηλιά του Πλάτωνα, συνεχίζοντας τη ζωή μας, απολαμβάνοντας τη καθημερινότητά μας, παρακολουθώντας τη Μενεγάκη, και αγνοώντας τα καλώδια που είναι χωμένα βαθιά μέσα στον εγκέφαλο, και στις νευρικές μας απολήξεις. Αδιαφορώντας για τη πραγματικότητα που είναι πίσω μας, αλλά που εμείς δεν την βλέπουμε διότι εστιάζουμε αλλού. Δεν γυρνάμε το λαιμό μας. Μια νοσηρή πραγματικότητα που ελέγχεται εκ του μακρόθεν, και που μας χειραγωγεί, χωρίς εμείς να το αντιλαμβανόμαστε, ή να θέλουμε να το αντιληφθούμε.
Ας ελπίσουμε πως κάτι θα αλλάξει, σύντομα. Πως ένα από τα αλλεπάλληλα χαστούκια που τρώμε καθημερινά, θα βγάλει απ τη θέση τους τα ηλεκτρόδια, θα μας ταρακουνήσει τον εγκέφαλο, και πως θα ξυπνήσουμε. Έστω και ζαλισμένοι. Αλλιώς, θα πρέπει κάποιος να μας διαβάσει…
Δεν πάει άλλο.
Strange Attractor
http://kontiloforos.blogspot.com
