Σύμφωνα με τη Eurostat, τα άτομα στο όριο της φτώχειας είναι εκείνα τα οποία ζουν σε νοικοκυριά με εισόδημα κάτω του 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος. Στην «Ε.Ε. των 27», το 16,5% των πολιτών (81 εκατ. άτομα) ζούσε στο όριο τις φτώχειας (έχοντας λάβει τις κοινωνικές παροχές).
Ειδικότερα, η Ελλάδα είναι η τέταρτη χώρα στην Ε.Ε. με το υψηλότερο ποσοστό ατόμων που βρίσκονται στο όριο της φτώχειας. Πρώτη είναι η Λετονία (25,6%), ακολουθεί η Ρουμανία (23,4%), η Βουλγαρία (21,4%) και η Ελλάδα (20,1% ή 2,2 εκατ. πολίτες). Τα χαμηλότερα ποσοστά καταγράφονται στην Τσεχία (9%), στην Ολλανδία και τη Σλοβακία (11%).
Εξάλλου, το 11,2% του πληθυσμού της Ελλάδας (1,2 εκατ. πολίτες), αντιμετώπιζε σοβαρές δυσκολίες να πληρώσει το ενοίκιο του σπιτιού του, τη θέρμανση, να λάβει γεύμα με κρέας ή ψάρι τρεις φορές την εβδομάδα, να ανταποκριθεί σε αναπάντεχα έξοδα κ.λπ. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, στην «Ε.Ε. των 27» το 8% του πληθυσμού αντιμετώπιζε τέτοιου είδους δυσκολίες.
Τα υψηλότερα ποσοστά καταγράφονται στη Βουλγαρία (41%) και στη Ρουμανία (33%), ενώ τα χαμηλότερα στο Λουξεμβούργο, τη Σουηδία, την Ολλανδία, τη Δανία και την Ισπανία (κάτω από το 3%). Τέλος, το 7% του πληθυσμού της Ελλάδας ζει στα λεγόμενα «νοικοκυριά χαμηλής πυκνότητας εργασίας», δηλαδή σε νοικοκυριά όπου οι ενήλικοι (από 18 έως 59 ετών) εργάζονται λιγότερο από το 20% των δυνατοτήτων τους (εξαιρούνται οι φοιτητές). Το αντίστοιχο ποσοστό στην "Ε.Ε. των 27" είναι 9%.
