Με μια μαζική προσέλευση στις κάλπες οι ψηφοφόροι κατάφεραν συντριπτικό πλήγμα στο κόμμα του Fianna Fail, η πολιτική του οποίου κατά τους Ιρλανδούς οδήγησε την χώρα στο Μνημόνιο και την υπαγωγή της στον μηχανισμό στήριξης του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Νικητής στην αναμέτρηση είναι η Κεντροδεξιά και το κόμμα Fine Gael το οποίο και πέτυχε το μεγαλύτερο ποσοστό στην ιστορία του. Η έκπληξη έρχεται και από το εργατικό κόμμα το οποίο με 20,5% σημειώνει την καλύτερη εκλογική του επίδοση από την ίδρυση του.
Η διαφαινόμενη από τα exit poll νίκη της Κεντροδεξιάς που συγκεντρώνει το 36,6% των ψήφων χωρίς ωστόσο να διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία στη νέα Βουλή αποτελεί σαφή ένδειξη των πολιτικών συμπερασμάτων που αποκόμισαν οι Iρλανδοί ψηφοφόροι από την διαχείριση της οικονομικής κρίσης έως και την υπογραφή του Μνημονίου με τους δανειστές της Ιρλανδίας. Το κεντροδεξιό κόμμα Fine Gael συμπράττει παραδοσιακά με το Εργατικό Κόμμα, παράδοση που θα επιτρέψει σε αυτά τα δύο κόμμα να συγκυβερνήσουν διαθέτοντας μία συντριπτική πλειοψηφία.
Η ελληνική διάσταση του ιρλανδικού φαινομένου
Στο μικροσκόπιο της πολιτικής ανάλυσης έχει άλλωστε θέσει το ιρλανδικό παράδειγμα η Νέα Δημοκρατία, συγγενές ιδεολογικά κόμμα των του ιρλανδικού Gael. Ο πρόεδρος του κόμματος, Αντώνης Σαμαράς, και οι επιτελείς του έχουν επιλέξει μία ανάλογη στρατηγική με εκείνην που εφήρμοσε το κόμμα που κέρδισε τις εκλογές στην Ιρλανδία, επενδύοντας στην αποστροφή που προκαλεί στους ψηφοφόρους το περιεχόμενο του Μνημονίου, αλλά και η οικονομική εξάρτηση που συνεπάγεται από τα διεθνή χρηματοπιστωτικά κέντρα δανεισμού.
Παρατηρητές όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στις Βρυξέλλες, επισημαίνουν ότι τα νέα μέτρα θα επιβαρύνουν το ήδη ζοφερό κλίμα που επικρατεί στη χώρα μας και διερωτώνται αν η κυβέρνηση μπορεί να αντέξει το νέο πακέτο του επικαιροποιημένου Μνημονίου για το 2012.
Το νέο μνημόνιο προσδιορίζει συγκεκριμένα μέτρα για το 2012, τα οποία θα πρέπει να δρομολογηθούν μέχρι και το Σεπτέμβριο του 2011, προοιωνίζοντας έναν «βαρύ πολιτικό χειμώνα», και μάλιστα με αβέβαια αποτελέσματα σε ότι αφορά την ανάκαμψη της οικονομίας.
Tα νέα μέτρα που σκοπεύουν να αποφέρουν τουλάχιστον 2,2% του ΑΕΠ (5,1 δισ. ευρώ), μπορούν να συνοψιστούν στα παρακάτω:
1. Περαιτέρω μείωση της απασχόλησης στο δημόσιο τομέα, εκτός από την τήρηση της αναλογίας μία πρόσληψη για κάθε πέντε συνταξιοδοτήσεις.
2. Εξίσωση της φορολογίας του πετρελαίου θέρμανσης, από τις 15 Οκτωβρίου 2011, όπου το 80% των νοικοκυριών της χώρας θα κληθεί να πληρώσει από 1500 μέχρι και 4.000 ευρώ περισσότερα για θέρμανση.
3. Καθιέρωση ειδικού φόρου κατανάλωσης για τα μη αλκοολούχα ποτά.
4. Αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών και συνέχιση της επέκτασης της βάσης του φόρου επί των ακινήτων, που, σύμφωνα με εκτιμήσεις, θα είναι η οριστική «ταφόπλακα» για την οικοδομή
5. Συνέχιση της αναδιοργάνωσης της τοπικής αυτοδιοίκησης («Καλλικράτης»), με στόχο την εξοικονόμηση 500 εκατ. ευρώ, με αποτέλεσμα χιλιάδες απολύσεις εργαζομένων στους ΟΤΑ
6. «Πάγωμα» στις αυξήσεις των συντάξεων, που θα βυθίσει τους χαμηλοσυνταξιούχους σε μεγαλύτερη φτώχεια
7. «Σκλήρυνση» των τεκμηρίων φορολόγησης των επιτηδευματιών.
8. Μείωση των κρατικών επιδοτήσεων προς τις ΔΕΚΟ κατά τουλάχιστον 800 εκατ. ευρώ, με αναδιάρθρωση που σημαίνει μείωση θέσεων εργασίας
9. Επιδόματα ανεργίας με εισοδηματικά κριτήρια, με στόχο την εξοικονόμηση 500 εκατ. ευρώ., που σημαίνει ανέργους «δύο ταχυτήτων», δηλαδή... «φτωχούς και πλούσιους»
10. Αδειοδότηση νέων τυχερών παιχνιδιών
11. Διεύρυνση της βάσης του ΦΠΑ, σε μεταφορές αγαθών και υπηρεσιών από το χαμηλό συντελεστή, μέτρο που αναμένεται να συρρικνώσει και άλλο το εμπόριο
12. Πλήρης εφαρμογή του «πράσινου» φόρου και αύξηση της ετήσιας απόδοσής του κατά τουλάχιστον 150 εκατ. ευρώ.
13. Αύξηση της είσπραξης του ειδικού τέλους στα αυθαίρετα κτίσματα κατά 100 εκατ. ευρώ επιπλέον.
Σε όλα τα παραπάνω, πρέπει να προστεθεί η μείωση του αριθμού των ασφαλιστικών ταμείων που επιβάλλει η τρόικα.
